Op zaterdag 3 november was het eindelijk zover... Beverkamp!
Meestal gaan we al in oktober op kamp, maar dat zat dit jaar zo volgepland; dat het november werd.
Met als gevolg: beetje brrr... koud en we hadden ook nog een dubbel kamp (met de welpen van de Graaf Otto groep).
Ach, geen probleem. Halloween en heksen matchen prima met elkaar.
We begonnen het kamp met een potje ouderwets zwerkbal. De vaders gingen er als beukers zo in op, dat ze het bijna jammer vonden dat hun kinderen de snaai al hadden gevonden. Na deze sportiviteit was het tijd om creatief bezig te gaan. Er werden super mooie toverstaffen en capes gemaakt. Toen die klaar waren bleek dat Heksje Lilly een verrassing voor ons had bezorgd. Eetbare toverstaffen! en een brief... In de brief stond dat zij per ongeluk het bos betoverd had en of wij wilden helpen zoeken naar de tegenspreuk. Dat wilden we natuurlijk wel en vol goede moed trokken we het bos in. We volgden op goed geluk de blauwe paaltjes en kwamen uit bij de grote glijbaan. Hier kregen we van Steven een cursus speurneuzen (moet je die stukken ook maar niet zo vreselijk ingewikkeld verstoppen) en mochten we als beloning nog even in de speeltuin spelen (of was het om de tijd te overbruggen?). Uiteindelijk kwam Heksje Lilly toch uit school en konden we horen wat er allemaal was gebeurd. Van al dat spelen en speuren hadden we ook wel honger gekregen, dus gingen Lilly en Sterre soep maken en mochten we even vrij spelen. Een goede gelegenheid om de heksenketel te bekijken en de handen op te warmen aan het vuurtje.
Ondanks de botsing in de keuken, was de soep prima gelukt en de broodjes heksenkaas waren ook heerlijk. Na het eten was het tijd om de bedden op te maken. Het was nog even passen en meten om alle bevers en vaders in het blauwe lokaal te krijgen, maar missie geslaagd! Ondertussen was ook de afwas gedaan en stonden we klaar om het bos in te gaan. We misten immers nog een stuk van de toverspreuk. We volgden het spoor van breeklichtjes en zagen gelukkig geen enge spoken. Terug bij de kampvuurkuil, helemaal klaar om de tegenspreuk om te zeggen. Was Lilly de rest van de spreuk kwijt! Op raadselachtige wijze was deze in de afvalcontainer beland, maar gelukkig snel weer teruggevonden. Een grote steekvlam volgde... alleen geen gekleurde vlammen :(
Tja, dan toch maar gaan slapen en morgen een nieuwe poging. Note: het was nog lang rumoerig rondom de kampvuurkuil.
Om 5 voor 6 de volgende ochtend was de eerste bever alweer wakker, oef! Gelukkig hielden ze zich stil tot ca. half 8 en werden daarna de vaders gewekt met een heus kussengevecht. Snel een ontbijtje naar binnen en weer aan de slag. De schrik was dan ook groot dat het buiten helemaal bevroren was. Dan toch nog maar even lekker warm binnen blijven. Om toch iets voor de dieren in het bos te regelen, hebben we pinda kettingen geknoopt. Sommige kettingen hebben de boom niet gehaald, bevers vinden pinda's blijkbaar ook lekker ;)
Bij het ophangen van de kettingen vonden we het laatste stukje van de spreuk, wat een toeval.
Terug naar de kampvuurkuil en daar in de heksenpot spikozo maken. Zou het dan nu echt lukken... Ja!!! We kregen gekleurde vlammen! Tijd voor een feestje, marshmallows roosteren. Nadat alles aan elkaar vast plakten en we onze ogen nauwelijks nog open konden houden van de vermoeidheid, tijd om de vlag te strijken. Met een echte heksenoorkonde en vol verhalen gingen de bevers weer naar huis.
Dag Heksje Lilly!
